Iriscopie, irisscopie of irisdiagnostiek is een techniek binnen de alternatieve geneeskunde waarin men beweert dat middels het herkennen van kleuren en patronen van de iris, ziekten en verstoringen vastgesteld kunnen worden. Wat houdt irisscopie precies in?
Wat is iriscopie?
Irisscopie houdt zich bezig met de bestudering van het oog, in het speciaal de iris. Beoefenaars van irisscopie vergelijken de patronen en kleuren in de iris met een speciale iriskaart. Deze kaart deelt de iris op in afgebakende gebieden die allen met een deel van het lichaam overeenkomen. Door de iris op deze plek te bestuderen, zou te zien zijn of er iets aan de hand is met de desbetreffende plaats in het lichaam. Omdat er alleen geconstateerd wordt, zonder dat er een behandeling wordt uitgevoerd, behoort irisscopie niet tot de alternatieve geneeswijzen, maar tot de alternatieve geneeskunde.
Tijdens een behandeling wordt de iris gediagnosticeerd met een camera die de iris onderzoekt op karakteristieken als pigmentpatronen of onregelmatigheden. Uit deze patronen wordt vervolgens de gesteldheid van de patiënt afgeleid middels een iriskaart.
Irisscopie is, anders dan de meeste technieken en geneeswijzen binnen de alternatieve geneeskunde, een redelijk jonge theorie. De eerste vermelding van irisscopie werd gedaan in de 17e eeuw. Echter, pas in de 20e eeuw kwam de techniek op gang. Toen begon men in Duitsland, Frankrijk en de Verenigde Staten met het onderrichten van irisscopie. Zo kwamen ook de eerste iridologische scholen op gang.
Iriscopie & wetenschap
Door de wetenschap wordt iriscopie niet erkend als officiële techniek binnen de geneeskunde. De techniek wordt afgedaan als alternatief, omdat er geen wetenschappelijke bewijzen geleverd zijn voor irisscopie. Een voornaam bezwaar is het ontbreken van empirisch bewijs. Dit omdat de iris, die een fenotypische eigenschap is, vanaf de geboorte niet meer verandert. De iris verandert alleen door pigmentatie tijdens het eerste levensjaar en na de behandeling van staar. Vanwege de continuïteit van de iris, is deze zeer geschikt voor identificatie (denk aan irisscans). Voorstanders van irisscopie zien deze continuïteit juist als een argument voor hun standpunt: de constantheid vormt een aanwijzing dat de iris een genetisch signalement is.
Lisette Timmermans
Een goed voorbeeld vaan een irisscopiste is Lisette Timmermans. Zij heeft een praktijk in Delft (Oosteinde 179) waar ze “door gebruik te maken van irisscopie kan zien hoe een orgaan functioneert en voor welke klachten aanleg is”.